Yeryüzü silindiğinde_sayfa 121

Kutsal düzen çarkını öteleyerek
yüksek sandalyelerden
alemi seyreylemek bakidir sanki benliklerine.
Aldanırlar.
Uydurdukları masalı
üç-beş tekrarın ardından gerçek sayarlar.
Sayarlar da gözlerinizi elleriyle kapatıp
fütursuzca kulağınıza okumaya başlarlar.
Temelsiz zihinleri çökertip
bulanık olanları zehirlerler.
Olması gerekenin bu olduğunu öğütler;
bedeninize artık zihniniz değil onlar hükmederken
gece rengi kuş, kanatlarındaki tozu çırpamadan daha
sizi tepe üstü aşağı iterler.
Zemine çakıldığınızı bile
fark etmenize fırsat yoktur o vakit!
Çünkü artık siz, siz değildir!
Çünkü satılmış bir bedenin ve ruhun parçalarıdır etrafa saçılan!
Ve çünkü onlar asla "Bir" değildir! İlk değildir ve son da olmayacaklar!

Adımları sertleşince
sarsıntı yaratabileceğini sananlar,
gün geldiğinde yürüyebilmek için çığlık atacaklar.